Pokrovitelji Mikloša Revaija: Književno pokroviteljstvo u Mađarskoj krajem 18. veka

Apstrakt

Mikloš Revai je bio upečatljiva ličnost kraja osamnaestog i početka devetnaestog veka. Bio je profesor, lingvista, organizator književnih aktivnosti, pesnik i ilustrator. Njegovo ime vezuje se za značajna intelektualna dostignuća kao što je elaborat programa za akademiju iz 1790. godine, koji je kasnije postao osnova povelje Mađarskog naučnog društva osnovanog 1825. godine, i njegova Gramatika iz 1805. u kojoj je postavio etimološki princip mađarskog pravopisa. Njegove kulturne poduhvate podržavale su osobe plemskog ranga. Njegove mecene su bili najbogatiji velmoži, od kojih je najstrastveniji bio baron Lerinc Orci: ne samo što je preporučivao Revaijeve pesme za objavljivanje, već je i finansijski podržavao njegove poduhvate. Ovaj rad istražuje Revaijev odnos sa trojicom njegovih mecena (Orcijem, plemićem i prijateljem, biskupom Janošem Silijem i kraljevskim vicekancelarom Janošem Međeši Šomođijem) izučavanjem njihovih prepiski. Poznavanje sistema književnog pokroviteljstva pruža važne podatke za razumevanje sveobuhvatnog okvira i uslova delovanja književnog života.